3 Nisan 2020 Cuma

Film

Filmi izledim. Çok beğendim ama bunun ötesinde bir bağ kurdum film ile. Kıyamet kopsa bile hayat devam ediyor işte. Hayat öylece akmaya devam ediyor ve kıyamet koparken de insan kendisi olmaktan vazgeçmez. Kıyamet kopmaya başladığında ki bu saniyelik bir an olacak belki de ama elinde fidanı olan biri muhtemelen o fidanı dikmeye devam edecek. Çünkü insan böyledir. İmam Gazali'nin bir tanımı yarım yamalak dolanıyor aklımda. Bir şeyi meleike haline getirmek. Sanırım İslam Düşüncesinde Ahlak isimli kitapta yer alıyor. Bu yazıyı bitirince bakacağım. Fatma Barbarasoğlu'na o kadar çok katıldım ki eleştirdiği noktalarda. Mesela ismi Yeryüzündeki Son Aşk olarak tercüme edilmiş. Ne kadar anlamsız. Duyular, hislerin en yoğun olduğu anda kayboluyor. Belki de gerçek hayatta da böyledir. Belki değil öyle. İnsan öfkelenince sevgi mi kalır geriye. Ya da severken insan kör olur. İnsan tat alamazsa çok yer. İnsana en büyük kederi öyle bir anda geçmişten gelen kokular vermez mi? Film on numara beş yıldız. İzlemeyenler muhakkak izlemeli arkadaşlar.

tiksinti

      insan kendisi olmak dışında her şeyden vazgeçebilmeli. aşktan, paradan, hayallerden, dünyadan. geriye kalacak tek şey kişinin kendisi ...