11 Mart 2020 Çarşamba

جز تو

 Şu sıralar güzel olacağına dair umutlarım var. Yerimi sorguluyorum. Her şeyi yapabilecek kadar kararıyor mu gözlerim? Şimdilik hayır. Belki de bencilim. Bunu düşünmediğim bir an bile yok. Bu yüzden kendi kendime bencil olmayabilirim. Bencil olan haklı olduğunu düşünür, kendime hak vermiyorum. Biri beni suçladığı zaman hem suçlu hem de suçlayanla beraber suçlayan olup kıyıyorum kendime. Haklısın diyorum. Bunu omzumda taşımanın ağırlığını tarif edemem.
 Bütün sevdiklerimden uzakta gibiyim. Bütün sevdiklerimden uzaktayım. Konuşmak içimden gelmiyor, gülmek, dertlenmek. Bahar geldi. Yine de coşup akmak isteyen sularım var. Durulmayan, kabaran, içimi yıkan, dışımı yıkan. Karasular.. Karanlığa Döne'nin adını fısıldıyorum. O eski taş binanın üst penceresinde çene altında çıkan sakallarına rağmen başına çiçekten takılmış taçla mutlu bir büst gibi duruyor. Döne mutlu muydun? Gülerken gerçekten mi gülüyordun? Hiç ağladığını görmedim ama yine de bazen gizli gizli ağlıyormuşsun gibi gelirdi. O tarlanın ortasında yarı yıkık harap binanın içinde, değirmende, terk edilmiş bir evde. Döne sevdiğini hatırlıyor musun? Akıllı oğlandı diyor annem. Döne de köyün en güzeli. Kaderin mi nazarı değdi size? Ya da bir iyi bir güzel sadece cennette mi bir araya gelebilirdi? Aşk gerçek miydi Döne? Ben seninle Mecnun'un varlığına inandım da Leyla var mıydı hiç bilemedim. 
 Çetin köpeği köyde yüzüne bakmayan tek kızım diye bıyıkların var erkek gibisin demişti. O dedikten sonra aynada gözüme batsa da bıyıklarım gururuma yediremedim bakmakla yetindim sadece. Eve döndüğümde elime ilk defa almıştım ipi. Gözümden yaş gele gele... Değişen bir şey olmadı ama rahatladım. Bu yaşıma erdim ve fark ettim ki dünyada neyi istersem isteyeyim onun kırmızı sınırlarını ihmal etmedim. Bak Döne bazen oldu kalbim acıdan bin parça oldu. Gözümden akan burnumdan akana karıştı da yine de ah edip inletmedim göğü. Ne ona ne buna kızmadım. Benim sorunum varsa seninleydi bildim. Köpeklerin sahibine seslendim. Sesimi duyup yanıt versen de bir duyup köpekleri bağlamasan da bir. Yana yakıla sarılacağım, seni sana şikayet edeceğim yine sensin. 
 Ya içimdeki seslerin tümü seninle konuşmaktan vazgeçseydi? Demesi bile kötü. Senin adını duymak için İbrahim bütün sürülerini vermiş. Ya içimi ve seni alsalar benden? Sanırım delirmediysem en çok bu yüzden delirmedim. Oh ne iyi ettim.(Döne çok özür dilerim burada çok salya sümük anlatmışım seni oysa çok eğlendiğimiz zamanlarımız var. Söz olsun en güzel anılarımızı süsleyip güzel bir öyküde tekrar yazacağım seni)

tiksinti

      insan kendisi olmak dışında her şeyden vazgeçebilmeli. aşktan, paradan, hayallerden, dünyadan. geriye kalacak tek şey kişinin kendisi ...